Πέρασε ἓνας χρόνος ἀπὸ τότε ποὺ ἔφυγε ἀπὸ κοντὰ μας ὁ Μέγας Γλύπτης ,Μύστης καὶ Διδάσκαλος Δημήτρης Ἀρμακόλας.Στὶς 15 Μαϊου 2009 μᾶς ἄφησε ἔτσι ξαφνικὰ καὶ ἄφησε σὲ ὃλους μας ἓνα μεγάλο κενὸ.( http://www.ct.aegean.gr/projects/armakolas/ )Ἡ γλυπτικὴ ποὺ ἄρχισε νὰ κάνει στὸ Παρίσι τὴν ἐποχὴ τῶν φοιτητικῶν του χρόνων ἔχει ὡς ἀφετηρία ἀρχέτυπες μνῆμες καὶ μύθους, ποὺ εἶχαν ἀπήχηση μέσα του. Σίβυλλες, Τειρεσίες, Πασιφ
άες ἦταν ἡ πρώτη σειρὰ μονομορφικῶν γλυπτῶν του.Ἀκολούθησαν Ὀρφεῖς, Φαέθωνες, Φοίβοι, Δαίαλοι,Ἴκαροι, Μέγα -Αλέξανδροι....Στὸ ἓργο ποὺ δημιουργοῦσε τὸν ἀπασχολοῦσαν πάντα δύο πράγματα. Τὸ τελείωμα τῆς ἐπιφάνειας (ἡ ματιέρα) ποὺ ἤθελε νὰ ἔχει ποικιλία ὓφῆς, καὶ ἡ ἰσορροπία τῶν ὄγκων στὴ σύνθεσὴ τους. Προσπάθησε νὰ εἶναι σαφὴς, νὰ χαίρεται γι’ αὐτὸ ποὺ κάνει. Κάθε νεό ἓργο του ἦταν μία καινούργια ἔκπληξη, σὰν ἐκεῖνα τὰ πρῶτα παρθένα ὄνειρὰ μας.Πρόθεσὴ του ἦταν τὰ ἔργα του νὰ ὃδηγοῦν τὴν φαντασία σὲ ποιητικὲς ἐξάρσεις.Ἐπεδίωξε αὐτὰ ποὺ ἠθελημένα λείπουν ἀπὸ τὸ ἓργο του , νὰ συμπληρώνονται ἀπὸ τὸν θεατὴ καὶ τὸν φιλότεχνο ἀνάλογα μὲ τὴν ευαισθησία του.Ἦταν ἓνας τρόπος νὰ συνομιλεῖ μαζύ τους.
Ὁ Μέγας δάσκαλος δὲν δούλεψε μόνο τὸ μάρμαρο, τὸ τσιμέντο, τὸ σίδηρο, τὸ ἀλουμίνιο τὸν πηλὸ , τὸν γύψο ἤ τὸ ξύλο. Ἡ δημιουργία ἦταν στὸ αἶμα του. Ἄριστος γνώστης τῆς μαγειρικῆς τέχνης καὶ τέλειος δημιουργὸς. Ἐραστὴς τῆς καυτερῆς πιπεριᾶς μὲ τὴν ὁποία δημιουργοῦσε πάντα καταπληκτικὰ πιάτα. Ἄριστος τεχνίτης τῆς τέλειας φιλοξενείας. Ἦταν ἀπὸ τὰ ἰδρυτικὰ στελέχη καὶ ἐπίτιμος Πρόεδρος τῆς Ἀκαδημίας τῆς Καυτερῆς Πιπεριᾶς. Γιὰ μᾶς παραμένει ἓνας μεγάλος μύστης καὶ ἓνας μεγάλος Δάσκαλος.
Δάσκαλε πραγματικὰ μᾶς λείπεις.
